Treinconducteurs, rozijnen en ‘anger management’

‘Heb je dat écht gedaan?’ vroeg ik oprecht verbaasd? ‘Ja’ knikte de betreffende deelnemer, ‘ik vrees het wel en niet één keer, maar echt wel vaker’. Ik schudde m’n hoofd en kon het me niet voorstellen. 

Voor me zat iemand die ik de afgelopen weken had leren kennen als een zeer sympathieke en echt aardige vent. Betrokken, enthousiast, leergierig en behulpzaam voor zijn mede-deelnemers, veel humor. Kortom, super om zo’n man als deelnemer in je training te hebben.

Dezelfde aardige en sympathieke man vertelde mij en de groep dat hij soms zó veel last kon hebben van stress (en de NS), dat hij conducteurs ging uit schelden als de trein vertraagd was of als er een trein niet reed om wat voor reden dan ook. Hij las tijdens de training een sms-je voor dat hij vol frustratie had gestuurd aan zijn familie, omdat hij iets later zou aanschuiven bij het familieweekend in verband met een vertraging van de trein. In die ene sms zat zoveel boosheid, frustratie en agressie, dat ik het echt met hem te doen had.
 
Ik vroeg hem, ‘Wat is er met je gebeurd dat je, van de man die jij in essentie bent, verandert in iemand zie zich zo boos kan maken om zoiets onbelangrijks en dat zo agressief en onaardig uit. Naar mensen die daar niets aan kunnen doen en gewoon hun werk doen. Hoe kan dat?’
 
Ik maak dat heel regelmatig mee in mijn trainingen. Kennelijk is dat wat stress of spanning met je kan doen. Dat ten gevolge van stress of spanning je verandert in een persoon die je in essentie niet bent. Hoe is dat voor jou? Als jij naar jezelf kijkt, van een afstandje, en je beziet je eigen gedrag, zie jij dan de persoon die je wil zijn? Waar je trots op bent? Is het voorbeeld gedrag wat je zou willen meegeven aan je kinderen?
 
Ik ontmoet tijdens mijn werk soms advocaten of juristen die als ‘mens’ heel anders zijn, dan als ‘advocaat of als partner bij een kantoor’. Best wonderlijk is dat. Omstandigheden tijdens je werk, of soms daarbuiten, creëren dan gedrag (vaak ineffectief gedrag) waar men zelf ook niet echt blij van wordt of trots op is. Maar door de gejaagdheid of de haast gunt iemand zichzelf niet de tijd om daar even bij stil te staan. Het goede nieuws is dat dat echt anders kan. 🙂  

Een aantal weken later. In de afsluitende ronde waarin de vraag aan de orde komt: ‘Wat heb je geleerd en wat neem je mee uit deze training’ vertelde dezelfde man: “Voordat ik deze training had gevolgd begon ik de dag regelmatig gehaast in een ‘vooruit opschieten’-stand. Mijn dochter heeft een favoriet spelletje en dat heet: ‘ik een rozijntje, jij een rozijntje’. Zij peutert dan met haar vingertjes rozijntjes uit zo’n klein rood doosje. Het duurt vaak best lang voordat ze er één uit heeft gefriemeld en vervolgens de rozijntjes gaat verdelen. Om de beurt. Papa één rozijntje, zij één, papa één… enz.

Als ik dan naar kantoor moest, de trein wilde halen en ook nog langs de crèche moest en ze vroeg ‘Pap pelletje?’, was mijn antwoord vrijwel altijd: ‘Nee schat, gauw opschieten want we moeten gaan.’ Vervolgens plukte ik haar uit de kinderstoel en hup, weg waren we.

Wat deze training mij heeft opgeleverd, is dat ik nu bij deze vraag van mijn dochter rustig zeg: ‘Papa zal even kijken of het kan, want ik vind dat heel leuk om dat samen met jou te doen.’ Ik werp een korte blik werp op mijn telefoon en kijk welke afspraken ik heb. Heel vaak kan ik best een kwartiertje later op kantoor zijn en is dat helemaal niet erg. Ik plan mijn trein een kwartier later, doe een spelletje, geniet met aandacht van mijn kind, breng haar vervolgens rustig naar de crèche en fiets naar het station. En als de trein is vertraagd, haal ik een verfrommeld doosje uit mijn zak, eet zelf nog een rozijn en glimlach naar de conducteur als de trein arriveert.

Deze training heeft me gebracht dat ik terug ben bij degene die ik wil zijn. En soms heb ik een moment dat ik even terugval en me weer mee laat slepen door stress, boosheid of frustratie. Maar als snel realiseer ik me dan, deze man wil ik niet zijn en kan ik me verontschuldigen en mijn gedrag aanpassen.”
 
We waren allemaal even stil na zijn verhaal en ik dacht; ‘Wat ik heb toch een geweldig vak.’ Ik voel me erg bevoorrecht dat ik met mijn ‘Mindfulnesstrainingen in de Advocatuur’ mag bijdragen aan het welzijn en het levensgeluk van mensen. Niet alleen op het werk, maar ook daarbuiten.
 
De man in kwestie kwam me na afloop nog even een hand geven en zei: ‘Ik moest je ook nog hartelijk bedanken namens mijn vrouw. Ze vindt me sinds deze training weer veel leuker :-).’
 
Wil je ervaren wat een Mindfulnesstraining voor jou kan betekenen? Op 19 april is er weer een training van één dag in een prachtig landhuis in Leusden. Vanaf half mei tot en met half juli is er nog plaats voor één inhouse mindfulnesstraining van 5 sessies van 2 uur op kantoor.