Ik moet iets bekennen en terugblik op het Happy Lawyer Event :)!

Ik moet iets bekennen in deze mail, maar eerst even dit. Whauw. Wat een inspirerende dag was het 8 april. Ik ben nog een beetje aan het nagenieten en wil graag  alle deelnemers bedanken die er waren deze dag. Ik schreef begin dit jaar, dat het mij zo geweldig leek een Happy Lawyer Event te organiseren. Dank zij jullie is dat gelukt. Ik vond het fantastisch. Veel dank nogmaals als je er bij was. Er is een filmimpressie van de dag gemaakt, met een aantal testimonials van deelnemers en ik kan bijna niet wachten om die te zien.

Gelukkig schrijf ik dit nu met een big smile. Ik moet wel iets bekennen. Mijn presentatie op 8 april ging Persoonlijk Leiderschap en ik vertelde daar dat ik inmiddels zoveel over Persoonlijk Leiderschap heb geleerd de afgelopen 10 jaar. Dat is ook waar. Alleen de volgende ochtend, 9 april, liet datzelfde Persoonlijk Leiderschap mij volledig in de steek!

De dag begon goed. Zaterdagochtend, ontbijt met de krant, koffie, de zon scheen en ik was nog een beetje aan het mijmeren over de dag ervoor. Welke mensen ik wel en welke mensen ik jammer genoeg niet persoonlijk had gesproken die dag. Ik bekeek de evaluaties en werd helemaal blij van alle mooie en waardevolle opmerkingen. Veel mensen vonden het een inspirerende dag en veel prachtige cijfers, achten, negens en tienen.

En ineens een formulier met feedback dat mij rechtstreeks trof. Mijn hartslag versnelde, en ik dacht: ‘Oh, het klopt wat hier staat; dat heb ik niet goed gedaan. Wat een sukkel ben ik. Hoe heb ik zo dom kunnen zijn…’ Ik bladerde snel verder en ja, nog een formulier met eenzelfde soort feedback. Mijn innerlijke criticus was nu volledig ontwaakt en mijn innerlijke mentor, waar ik tijdens het Event nog zo gloedvol over had verteld, was nergens te vinden.

Het stemmetje in mijn hoofd wat commentaar leverde was niet te stoppen. Vergeten alle positieve waarderingen en mooie cijfers. De focus was volledig gericht op alles wat ik niet goed had gedaan die dag. En je zult begrijpen, dat was volgens mijn innerlijke criticus behoorlijk veel. Daar zat ik midden in mijn valkuil.

De waardevolle feedback die op beide formulieren stond, was dat men graag meer concrete handvatten had ontvangen hoe Persoonlijk Leiderschap toe te passen in de praktijk. En inderdaad die concrete vertaalslag naar de praktijk, die ik in mijn gewone trainingen zo vanzelfsprekend vind, had in mijn eigen presentatie meer op de voorgrond kunnen staan. In mijn trainingen werk ik meestal met kleine groepen en is er zoveel interactie met de deelnemers dat dat onderdeel altijd vanzelf gaat.

Bij een grotere groep is die interactie natuurlijk beperkter. Ook de tijd is beperkter. Normaal gesproken werk ik een hele dag met deelnemers of bij de inhouse Mindfulness trainingen zie ik deelnemers 5 keer anderhalf uur. Dan gaat het als vanzelf over praktische toepassingen in je werk.

Nu had ik én een grotere groep én maar twee uur de tijd.

Omdat dit aspect voor mij zo vanzelfsprekend is én altijd vanzelf gaat, had ik daar in mijn voorbereiding onvoldoende oog voor gehad. Wat erg! Wat een ‘failure’, sterker nog, eigenlijk was ik een bedrieger. Ik had dit beloofd, maar had het niet helemaal waargemaakt…. (althans niet voor deze 2 deelnemers).  Ik kan je verklappen, mijn innerlijke criticus kan dat heel goed, commentaar leveren op mezelf. Weg blijdschap, weg vertrouwen.

Gelukkig heb ik 8 april ook verteld dat Persoonlijk Leiderschap gaat met vallen en opstaan en bleef ik niet al te lang  hangen in het drama wat ik zelf aan het creëren was. (mensen die geen last hebben van een innerlijke criticus snappen hier waarschijnlijk niet zo veel van, maar ik ben er zeker van dat voor een aantal van jullie dit herkenbare processen zijn, in je hoofd).

Ik kon redelijk snel mijn touwladder tevoorschijn halen om uit de valkuil te klimmen. Ik ken mijn innerlijke criticus inmiddels goed genoeg, om te weten dat ik hem af en toe op vakantie mag sturen. Dat is niet hetzelfde als afwijzen. Afwijzen is: ‘Ga weg, ik heb niks aan jou’. Dat helpt niet. Wat wel helpt voor mij (touwladder) is om eerst rustig te luisteren naar de boodschap, kijken wat je er mee wil doen.  Filteren op de inhoud, wat klopt er echt van deze boodschap en waar dramatiseer ik wellicht. Je kunt je het voorstellen als een tweegesprek, met jezelf. Voor sommigen helpt het zelfs om één en ander op te schrijven. Daarna mag je innerlijke criticus afstand nemen, even op vakantie. Ik schrijf hier ook over in mijn E-book, die je hier gratis kunt downloaden.

Soms helpt het nog beter om dit tweegesprek te voeren met iemand die je kent en die je helpt zaken even terug  in perspectief te plaatsen.

Als je een actieve innerlijke criticus hebt, dan kost het wel tijd om dit te oefenen. Niet iedereen gaat kennelijk graag met vakantie :).

Persoonlijk Leiderschap leer je niet in twee uur en vaak ook niet in een dag. Ik heb er goed over nagedacht wat wel zou kunnen helpen om te gaan spelen met dit onderwerp en het te kunnen integreren in je werk en je leven.

Daarom ga ik in het najaar iets nieuws lanceren; de HAPPY LAWYER Academy. Behalve de beroepsopleiding, de Law firm school en Grotius, kun je voortaan om meer te leren over Persoonlijk Leiderschap naar de Happy Lawyer Academy. Een programma waarin je Persoonlijk Leiderschap leert toepassen in je professionele én persoonlijke leven. In dit Programma ga ik je persoonlijk een aantal maanden begeleiden. Het is een combinatie van trainingen in een kleine groep, persoonlijke coaching, groepscoaching, Mastermind sessies én een online besloten leeromgeving. Dit omdat ik inmiddels uit ervaring weet dat werken op deze manier het beste resultaat geeft! Binnenkort vertel ik er meer over.

Hoe mijn zaterdag verder verliep. Ik ging even koffie drinken in mijn favoriete cafeetje in de buurt, waar ik heel vaak kom. Ik ken inmiddels vele mensen die hier ook heel vaak komen en zij kennen mij. (Heerlijk zo’n buurtcafé, kan ik iedereen aanraden). In plaats van een façade op te houden dat alles fantastisch was (wat ik vroeger zou hebben gedaan) vertelde ik hen eerlijk wat mij bezig hield. Het gesprek hielp enorm om de zaken weer in gezond perspectief te plaatsen. Ik moest lachen om mezelf. Hoe geestig kan het leven zijn; een dag nadat je anderen vertelt hoe het zou moeten, kukel je zelf met open ogen in je grootste valkuil.

Na de koffie, stapte ik naar buiten en botste bijna tegen een deelnemer van het Event aan. Wat een toeval. (of niet?) Ze stelde mij voor aan haar gezin en vertelde hoe geïnspireerd ze was door gisteren en hoe blij ze was dat ze was gekomen. De zon scheen, mijn innerlijke criticus had zijn koffers gepakt naar Ibiza, en een blije en geïnspireerde deelnemer op de stoep voor me die een aantal zaken in haar leven anders wilde gaan doen;  hoe HAPPY kan een mens zich voelen?